پدر انگشتهای من کی در خواهند آمد ؟

مرد آنقدر مغموم بود که هیچ چیز نتوانست بگوید به سمت اتومبیل برگشت و چندین بار به آن لگد زد ، حیران و سرگردان از عمل خویش ، روبروی اتومبیل خود نشسته بود و به خطوطی که پسرش روی آن انداخته بود نگـاه می کرد

می دانید :

مرز میان خشم و عشق چند ثانیه بیشتر نیست ، این مرد یک جانی خطرناک نبود یک انسان عادی بود و یک پدر ، که فقط در یک لحظه خشم بر او غلبه کرد ... و این داستانی نیست که از زندگی ما خیلی دور باشد ...

این را به یاد داشته باشید : اشیاء برای استفاده شدن و انسانها برای دوست داشتن میباشند ، در حالیکه امروزه از انسانها استفاده میشود و اشیاء دوست داشته میشوند ...

آن هنگام که خشم و عصبانیت همچون شیطان در رگــهای من حلول می کند پناهــگاهی مطــمئن تر از تو نـدارم ای مهربانترین ...خدای من�.

تنهایی چه تلخ بود اگر حضور شیرین تو نبود ؟

و بی کسی چه دشوار ، اگر تو جای همه را برایم پر نمیکردی ؟

تنها ، کسی است که از داشتن تو محروم است !

خودت را از خلوت ما دریغ مکن ... خدای من ... آنقدر تعابیر دوست داشتن برای غیر تو مستعمل شده است که نمیدانم با کدام واژه بگویم : دوستت دارم ...

خدایا : تو اگر نباشی ، به که میتوان گفت حرفهایی را که به هیچ کس نمیتوان گفت ؟

مــدعیان رفاقت هر کدام تا نقطه ای هــمراهند . عده ای تا مرز مال ، عده ای تا مرز آبــرو ، عده ای تا مرز جان و همگان تا مرز این جهان ، تنها تویی که همراه همه می مانی ... بــــــمان ...

خدای من ! سبک آمده ام و با دستهای تهی ... سنگین بازم گـــــــردان !!

خدای من ! سنگین آمده ام با کوله باری از گناه ، سبک بازم گــــــردان !!