تو را خواهم، تو را خواهم، تو را خواهم

  پریشان خاطری، غمناک سر بر سجده می گرید

                                                                     خدایا، این منم، افتاده بر خاک نیاز تو

        بزرگا، مهربانا، بنده ای آلوده دامانم

                                                                     سخن می لرزد از شرم گناهم در نماز تو

        منم آن تشنه کام کاهل افتاده بر ساحل

                                                                    که دریای محبت پیش رویم هست و من دورم

        زنه طاق سپهر مهر تو، خورشید می تابد

                                                                   ولی من بدتر از خفاش ها هر روز و شب کورم

       چو بانگ مرغ شب در پرنیان باد می پیچد

                                                                  من از ناهوشیاری در پرند خواب، مدهوشم

       چراغ ماه، شبها در حباب هاله می رقصد

                                                                 ولی من تا سحر مانند شمع مرده خاموشم

       گنهکارم ولی در سایه عفو تو میرویم

                                                                 بگیر از راه لطف عام خود دست امیدم را

      مرا سرمایه ای از روسپیدی نیست، می دانم

                                                                 شفیع روسیاهی کرده ام موی سپیدم را

      خداوندا به چنگ نفس نافرمان گرفتارم

                                                                چو آهوئی که افتد بی خبر در دام صیادی

      دلم چون گور تاریکیست و از آن برنمی خیزد

                                                                 نه شور نغمه ای، نه آه جانسوزی، نه فریادی

      خدایا، آنچنان در عالم تسلیم خشنودم

                                                                که با درد تو، درمان، با غمت، شادی نمی خواهم

      اگر مهر تو پرتو افکند هر تلخ شیرین است

                                                                و گر خواهی مرا ویرانه، آبادی نمی خواهم

       لطیفا! جذبه عشق تو را خواهم که می دانم

                                                           به هر عشقی که جز عشق تو رو کردم مجازی بود

      چو طفلان در پی دل رفتم و اکنون پشیمانم

                                                                 که هر دلبستگی غیر از تو در من بود، بازی بود

      خدایا! آنچنان از جرعه توحید مستم کن

                                                                 که روز رستخیز از خاک تو، مست تو برخیزم

      مرا بال عقابان بخش و پرواز اهورائی

                                                                 که با شوق تو از دنیای ننگ آلوده بگریزم

     امیدا، پاک یزدانا

    زدنیا دیده بستم تا به دامان تو بگریزم

                                                            که با معشوق باقی، عشق فانی را چرا خواهم؟

    پناهم ده که از دلبستگی های جهان تنها

                                                             تو را خواهم، تو را خواهم، تو را خواهم