سپس نزد راهب رفت و گفت : این زن بدکاره را به خانه آوردی و مورد تفقد و اعتماد قرار دادی و فرزندت را به او سپردی ، اما در عوض این همه مهربانی ، کودک بی گناه تو را کشت .

راهب چون طفل مرده اش را دید ، زن را مورد سرزنش قرار داد و گفت : با این همه نیکی که درحق تو نمودم ، این چه کاری بود که کردی ؟

زن بی گناه ، جریان را برای او شرح داد .

ولی راهب قانع نشد و گفت : بعد از مرگ فرزندم دیگر نمی توانم تو را در خانه ی خود ببینم .

سپس بیست درهم به وی داد تا خرج راه کند و شبانه او را بیرون کرد .

زن به راه افتاد . روز بعد به دهکده ای رسید .

 در آنجا دید شخصی را دار زده اند ،ولی هنوز زنده است و مختصر رمقی دارد .

پرسید : برای چه او را دار زده اند ؟

گفتند : او بیست درهم قرض دارد و رسم ما این است که اگر موعد طلب فرا رسد و بدهکار ، بدهی خود را نپردازد طلبکار ، او را به دار می زند و همچنان بالای چوبه ی دار نگه می دارد تا این که خود بدهکار یا شخص دیگری ، بدهی او را بپردازد و در غیر این صورت اعدام می شود .

زن پاکدامن و نیکوکار بیست درهمی را که راهب برای مخارج راه به بخشیده بود به طلبکار داد و گفت : این مبلغ را بگیر و او را از بالای دار پایین بیاور .

مرد وقتی از مرگ ، نجات یافت و پایین آمد ، از زن تشکر کرد و از وضع او جویا شد و دانست که غریب است و کسی را ندارد .

از این رو گفت : ناراخت نباش . تو بر من منت نهادی و جانم را خریدی و از مرگ نجاتم دادی و چون حق بزرگی بر من داری ، هرجا بروی همراهت می آیم و از هرگونه خدمتگذاری درباره ات فروگذاری نمی کنم .

این را گفت و به اتفاق زن بی خانمان به راه افتادند تا به کنار دریا رسیدند . در آنجا دیدند که دو کشتی کنار ساحل لنگرانداخته و چند نفر در یکی از آنها نشسته اند .

مردرو به زن کرد و گفت : تو در اینجا بنشین تا من بروم کاری پیدا کنم و از پول آن غذایی برایت تهیه نمایم .

سپس نزد صاحب کشتی رفت و پرسید: کشتیهای شما چه کالایی دارند ؟

گفت : در آن کشتی کالاهای تجارتی و گوهرهای قیمتی و عنبر و اشیای نفیس دیگر است و در این کشتی خالی هم خودمان می نشینیم .

پرسید : کالاهایی که بار کشتی زده اید چقدر ارزش دارد ؟

گفت : ارزش آن زیاد است و فعلاً نمی توانیم آن را قیمت کنیم .

مرد گفت : من یک چیز قیمتی دارم که بهتر از تمام مال التجاره شماست .

پرسیدند: آن چیست ؟

گفت : کنیز زیبارویی است که تاکنون نظیرش را ندیده اید .

گفتند : آن را به ما می فروشی ؟

گفت : آری . ولی اول بروید او را از نزدیک ببینید ، بعد از ان بیایید تا درباره قیمتش گفتگو کنیم . پس از خرید هم او را نیاورید تا من ازاینجا بروم .

آنها نیز رفتند و آن گوهر قیمتی را دیدند و از زیبایی او در شگفت ماندند . سپس درباره ی قیمت او به گفتگو پرداختند تا بالاخر زن بیچاره را به بهای ده هزار درهم خریدند و پولها را به آن مرد سنگدل دادند و او رفت .

آنگاه به سراغ زن رفتند و گفتند : برخیز و بیا در کشتی بنشین .

پرسید : برای چه ؟

گفتند : ما تو را از صاحبت خریده ایم

زن بینوا متوجه شد که موضوع از چه قرار است .

لذا گفت : او صاحب و مالک من نیست .

گفتند : در هر صورت ما تو را خریده ایم . حالا با میل خود بر می خیزی یا به زور تو را ببریم ؟

زن هم برخاست و با آنها به طرف کشتی رفت .

موقع حرکت ، کارکنان کشتی چون به یکدیگر اطمینان نداشتند ، زن را به تنهایی در آن کشتی که کالا و جواهرات بود نشانیدند و خود در کشتی خالی سوار شدند تا وقتی به مقصد رسیدند تکلیف خود را با او روشن کنند .

هنگامی که از ساحل دور شدند ، و به وسط دریا رسیدند ، خداوند به باد فرمان داد تا از آبها امواجی پدید آورد و کشتی ها را دچار طوفان کند سپس کشتی خالی را با سرنشینانش به قعر دریا فرو برد و کشتی حامل کالا و جواهرات را که زن پاکدامن نیز در آن نشسته بود کنار جزیره ی خالی از سکنه ای برد تا زن بتواند خود را نجات دهد و در آن جزیره پیاده شود .

چون به فرمان الهی چنین شد و زن خود را در جزیره دید ، از آب شیرین و میوه های درختان استفاده نمود و دور از هر گونه هراسی به عبادت خدا مشغول شد .

خداوند به یکی از پیامبران آن زمان وحی فرستاد که : به پادشاه بگو یکی از بندگان خالص من در فلان جزیره است خود . خود و اهل مملکت زود نزد وی بروید و به گناهان خود اعتراف کنید و از او بخواهید که شما را ببخشد اگر او شما را ببخشد من هم از تقصیر شما می گذرم .

پادشاه با شنیدن این موضوع با اهل مملکت ، دسته دسته به جزیره مزبور رفتند .

ابتدا خود شاه جلو رفت و به زن گفت : روزی قاضی کشور نزد من آمد و گواهی داد که زن برادرش زنا داده . من هم بدون تحقیق ، حکم کردم زن را سنگسار کردند . می ترسم این کار من برخلاف حق و عدالت بوده باشد . خواهش دارم از خداوند بخواه تا مرا ببخشد.

زن گفت : خداوند تو را ببخشد . همان جا بنشین و دیگران را تماشا کن .

سپس شوهر زن آمد و بدون آن که او را بشناسد گفت : من زنی صالحه و شایسته داشتم که دارای فضل و کمال بسیار بود . روزی بدون رضایت او ناگزیر شدم تن به سفر بدهم و او را تنها در خانه بگذارم . وقتی برگشتم برادرم گفت او زنا داده و سنگسار شده . می ترسم در حق او تقصیری کرده باشم . از خدا بخواه که مرا بیامرزد .

زن برای او نیز طلب آمرزش کرد و دستور داد کنار پادشاه بنشیند .

آنگاه غلام راهب آمد و قصه کشتن آن بچه را بازگو کرد و از وی طلب آمرزش نمود زن به راهب گفت : شنیدی ؟!

سپس به غلام گفت : خدا تو را بیامرزد  .

و در آخر مردی که به دار زده شده بود و زن ، جان او را خرید و نجاتش داد ، جلو امد و ماجرا را شرح داد و از وی طلب بخشش کرد .

ولی زن گفت : نه ! تو را نمی بخشم . خداوند تو را نیامرزد .

در این هنگام زن رو کرد به شوهر خود و گفت : من زن تو هستم . آنچه شنیدی داستان من بود . آیا دیدی در راه حفظ ناموس چه بر سر من آمده و از مردم بی مروّت دنیا چه دیده ام ؟ من دیگر میل ندارم با مردان زندگی کنم . از تو خواهش دارم مرا رها کنی و اجازه دهی که دراین جزیره به عبادت خدا مشغول باشم

رسول الله (ص) می فرمایند :