خدای من

زبانها از دست یازی به ستایش تو آنطور که زیبنده ی هیبت توست قاصر و ناتوانند و عقلها از درک نهایت زیبایی تو عاجزند و دیده ها از نظاره انوار رویت ناتوانند برای خلق راهی به معرفت نگشودی مگر با ناتوانی از آن.

خدای من!

ما را از کسانی قرار ده که نهالهای شوق تو در باغهای سینه ایشان ریشه گرفته و سوز محبتت سراسر قلب آنان را فرا گرفته است.پس ایشان در آشیانه های فکر تو ماوی گرفته اند و در باغهای قرب و مکاشفه به خرامیدن آمده اند و از سرچشمه های محبت تو با جام لطف و آقاییت سیراب گردیده اند و در جویبار های صفای تو درآمده اند.حجابها از دیدگانشان نیک برتافته و نهانخانه ها سر و عقایدشان از تیرگی تردید بدر آمده و تلاطم شک از قلبها و جانهایشان رخت بربسته و سینه هایشان به خاطر استوار ساختن شناخت تو گشوده گردیده است و همت ایشان پیشی گرفتن در سعادت چشم پوشی بر دنیا متعالی گردیده و شرابشان در چشمه سودای تو گوارا گشته و در مجلس انس تو نهانشان نیکو گردیده و جانهایشان با بازگشت نزد رب الارباب آسوده گشته و روحهای آنان به پیروزی و رستگاری باور یافته اند و دیده گان آنان با نظاره به محبوبشان روشنی گرفته و قرار آنان با وصول به خواسته و آرزویشان آرام گرفته و در فروش دنیا به آخرتشان سودای آنان بسی به سود انجامیده.

خدای من !

چقدر لذت بخش است خاطره های الهام تو به سبب یادت بر قلب ها ! و چقدر شیرین است به سوی تو آمدن با فکرها در راه های نهایت ! و چقدر جان افزاست مزه دوستی تو ! و چقدر گواراست شراب وصال تو !! پس ما را از هجران و دوریت مصون بدار و به رحمت و آقاییت از برترین عارفان خودت و لایق ترین بنده گانت و راستگو ترین اهل بندگیت و خالص ترین عبادت کننده گانت قرار ده ای بزرگ ما ای آقا و ای احسان کننده.

                                                                               مناجات العارفین از مناجات خمسه عشر 

                                                                         حضرت سیدالساجدین امام علی بن الحسین (ع)