شعیان مهدی غریب و بی کس است

بار دیگر یاد دلبر میکنم

               نغمه ی یابن الحسن سر میکنم

بار دیگر میرود از کف قرار

               قلب من پر می کشد سوی نگار

گرچه از وصفش زبانم الکن است

                    نام او ارامش قلب من است

یاد مهدی دل منور میکند

                    شادمان زهرای اطهر میکند

یاد مهدی یاد جمله اولیاست

             چون که صد امد نود هم پیش ماست

یاد مهدی چون نشان زندگیست

              بی  ولی  عصر  بودن  مردگی ست

خلوت  اهل  ولا  با مهدی  است

              ذکر اهل  معرفت  یا مهدی  است

گوییا  این نام  اسم  اعظم  است

              هر چه  یا مهدی  بگویی  هم کم است!

ذکر  یا مهدی  توانم  می دهد

             حق  و باطل  را  نشانم  می دهد

حضرت  مهدی  تمام  دین  ماست

             دین  ما  ایمان  ما  ایین  ماست

دین حق را او هم اکنون صاحب است

               دم زدن از انتظارش واجب است

هر که  شد بیگانه با صاحب زمان

             او  بود  کافر  مسلمانش  ندان!

شیعه بر این اعتقاد و باور است

            هر کسی  مهدی  ندارد کافر است

شیعیان  رسم  تشیع  این  نبود....

            باید  این  زنگار  غفلت  را  زدود

شیعه پس سنگین چرا گوشت شده؟

          عهد  و  پیمانت  فراموشت  شده

عالم  میثاق  پیمان  بسته ای

          پس چرا پیمان خود بشکسته ای؟

هیچ  داری  از  دل  مهدی  خبر

           گریه های هر شبش  را تا سحر؟

او  که  ارباب  تمام  عالم  است

            من بمیرم سر به زانوی غم است.....

شیعیان! مهدی غریب و بی کس است

            جان مولا معصیت دیگر بس است

شیعیان! بس نیست غفلت هایمان!؟        

               غربت   و  تنهایی   مولایمان

ما  عبید  و عبد  دنیا  گشته ایم

           غافل  از مهدی  زهرا  گشته ایم....

از دعا  بهر  فرج  غافل  شدیم

            سخت  مشغول  ره  بلطل  شدیم!

من  که  دارم  ادعای  شیعگی

           پاسخی دارم به جز شرمندگی....

مهدی  زهرا  حسینی  دیگرست

          اخرین معصوم نسل حیدر است

غیبت  او  کربلایی  دیگر  است

          بهر  شیعه   ابتلایی   دیگرست

کل  عرض  کربلا  یعنی  همین

          خالی  از  حجت  نمی ماند  زمین...!