امان از دل زینب

 

 

 

 

مولایم!زن دنیای عشق و احساس است؛ اما زینب تو در کربلا پرچم عقل را بر فراز احساسات برافراشت،

پس ببال به داشتن خواهری چون زینب که الحق دختر بزرگمردی چون علی علیه السلام است.

آقا جان!

زینب سلام الله علیها داغ فرزند دید و دم نزد.

زینب سلام الله علیها  داغ فرزند برادر دید و دم نزد.

زینب سلام الله علیها داغ تو را دید و دم نزد.

زینب سلام الله علیها  داغ 72 تن را دید و دم نزد

و حتی شد قافله سالار کاروان کربلائیت.

زینب تو بود که با رساندن پیام 72 تن کربلا؛

یزید و یزیدیان زمان را رسوای زمان ها نمود.

اما آقا جان از زینبت بپرس:

یا زینب! چگونه میتوان در سوگ برادری همچون حسین علیه السلام گریه نکرد؟

یا زینب! چگونه میتوان با غم نبود ابولفضل العباس کنار آمد؟

یا زینب! قاسم نوجوان هنگام رزم،زره هم به تن نداشت،زینب جان!بگو غم قاسم را چگونه در دلت نهان کردی؟ 

زینب جان! مگر میشود غم علی اصغر و علی اکبر را تحمل کرد؟

یا زینب! بی تابی سید الساجدین را چگونه تاب آوردی؟

یا زینب! چه دلی داشتی که مرهم دل کودکان و زنان حرم حسین علیه السلام شدی؟

یا زینب! پس چه چیز تسلای دل نازنین تو شد؟

آتش زدن خیمه ها؟

بابا بابا گفتن های رقیه؟

تازیانه ها؟

زخم زبان ها؟

خارجی خواندن های شامیان؟

سنگ زدن ها؟

خرابه های شام؟

و ...