عشق تفاوت ها را می فهمد

اولین گام برای رسیدن به تفاهم در ارتباط همسران ، شناخت همسر و تفاوت ها است.

�بعضی از انگشت ها خیلی درشت و گنده هستند و برای کندن یک سنگ از زمین مناسبند، اما اگر بخواهند یک جواهر خیلی ریز را لمس کنند، معلوم نیست که بتوانند. اما بعضی انگشت ها ظریف و باریک اند، آن سنگ را نمی توانند بردارند اما آن خرده جواهر را می توانند  از روی زمین جمع کنند. زن و مرد این گونه اند، هر کدام یک مسئولیتی دارند. نمی شود گفت کدام یک مسئولیتش سنگین تر است، هر دو لازم است.�(1)

خداوند خصوصیات زن و مرد را براساس نیاز طبیعت اینگونه آفریده است. چنانچه در قرآن هم تصریح شده است �و لیس الذّکر کالانثی�، �و مرد مانند زن نیست.�(2) و بسیاری دیگر از تفاوت های آنها نیز مولود عوامل تاریخی، فرهنگی و اجتماعی می باشد. ناآشنایی با این تفاوت ها گاهی سرچشمه ی بعضی سوء تفاهم ها می شود و مشکلاتی را برای زن و شوهر فراهم می آورد. در روابط انسانی هر چه افراد یکدیگر را بهتر بشناسند و از دیدگاه ها و گرایش های درونی هم آگاهی بیشتری داشته باشند، روابط آنها از عمق و استواری بیشتری برخوردار می گردد.

در روابط بین همسران نیز به همین ترتیب است، یعنی نه تنها دو طرف باید از خصوصیات اخلاقی، فکری و شخصیتی یکدیگر آگاه باشند، بلکه باید این حقیقت مسلم را بپذیرند که زن و مرد از نظر گرایش های روحی و روانی در شرایط کاملاً یکسان قرار ندارند و همین ناهمگونی، در نگرش آنان به مسائل، تأثیر عمیق بر جای می گذارد. این ناهمگونی ها و تلاش صادقانه در شناخت آنها، موجب تعدیل خواسته ها و انتظارات ما از طرف مقابل شده و به تدریج از بروز بسیاری از مشکلات جلوگیری می کند.

با این عقیده، وقتی دختر و پسر ازدواج می کنند و وارد زندگی مشترک می شوند به کلی فراموش می کنند که با دیگری متفاوتند و این تفاوت ها هم بسیار است. هر یک گمان می کند اگر طرف مقابل را دوست دارد باید همان گونه باشد که او می خواهد. لذا سعی در تغییر رفتار خود می نماید و به رشد و بقای احساس صمیمیتشان می اندیشد.

در اینجا به برخی از تفاوت های اساسی زن و مرد می پردازیم و نکات کاربردی را یادآور می شویم:

برای زن ها محبت بر همه چیز مقدم است و مرد نقطه ی اتکاست. محور اصلی روحیات زن که او را از مرد ممتاز می سازد عاطفه و احساس است. برخورداری از عواطف سرشار درونی موجب لطافت روح زن و افزایش رقت قلب در اوست. به همین علت، اثرپذیری زن ازعوامل محرک احساس، بسیار بیشتر از مرد است، به گونه ای که زن در بسیاری موارد ، مسائل را از دریچه ی عاطفی می نگرد. بر همین اساس، ویژگی �رقّت و لطافت� از امتیازات روح زن و از مواهب دستگاه آفرینش برای اوست. حضرت علی(ع) می فرمایند: �المرأة ریحانة، زن گل است�(3) همچنان که �شدت و قوت� یا نیرومندی و توانایی و فضایل برخاسته از آن چون شجاعت، قاطعیت، مدیریت و امثال آن از ویژگی های وجودی مرد است .زن گرچه خود شجاعت مردان را ندارد اما شجاعت مردانه را می ستاید و دوست دارد در پناه مردی قوی و توانا قرار گیرد. وقتی زن بازوان توانای همسر را همچون حصاری بر دور وجود خود و خانواده احساس می کند و به حمایت و کفایت و توانایی او اعتماد می یابد، آرامش آمیخته با رضایت و افتخار در وجود او ایجاد می شود و این احساس در سلامت روحی مؤثر است.

این دو نقش از یکدیگر جدا است و هر دو نقش لازم می باشد. زن وقتی به مرد نگاه می کند با همان چشم محبت و عشق، او را در نقش یک تکیه گاه می بیند که می تواند از نیروهای جسمی و فکری او برای پیشبرد کار و زندگی استفاده کند . مرد وقتی به زن نگاه می کند به همین چشم مظهر انس و آرامش می نگرد که می تواند به انسان آرامش بدهد. اگر مرد نقطه ی اتکا در زمینه ی مسائل ظاهری زندگی است، زن هم به نوبه ی خود نقطه ی اتکاست برای مسائل روحی و معنوی. زندگی دریایی است از انس و محبت.می تواند مرد را در این فضای سرشار از محبت، از همه ی غصه ها و غم های خودش خارج کند. این ها توانائی های روحی مرد و زن است.

احساسات مرد نسبت به زن، طالبانه و نیاز آمیز و  احساسات زن نسبت به مرد، مطلوبانه است. مرد مظهر طلب و زن مظهر مطلوب است. بر همین اساس عالی ترین هنر زن همواره این بوده است که قلب همسر خود را تسخیر کند و او را شیفته ی خود سازد. دستگاه آفرینش نیز توانایی جسمی و روحی لازم را برای این دلربایی در اختیار نیز قرار داده است تا بتواند مرد را در دام عشق و محبت خود اسیر سازد و با تدابیر ظریف در وجود او نفوذ کند و او را به خدمت در آورد و حتی گاهی سرچشمه ی هنرنمایی ها، نبوغ ها و دلاوری ها در مرد شود. به علت همین احساسات، زن زمانی احساس خوشبختی می کند که ببیند مردی را شیفته ی خود ساخته و مرد زمانی خود را کامیاب می بیند که زن مرد علاقه اش را پیدا کرده باشد.

وظیفه ی روحی و عاطفی شوهر نسبت به همسرش از روزهای آغاز زندگی مشترک این است که زن را از علاقه ومحبتی که نسبت به او دارد مطمئن سازد و از کارهایی که بوی بی توجهی و بی تفاوتی از آنها به مشام می رسد، بپرهیزد. البته  زیاده روی در هر کاری از جمله بذل محبت نیز کار درستی نیست و در هیچ حال نباید از مسیر اعتدال خارج شد. تجربه نشان داده محبت های افراطی در مراحل اولیه زندگی که برخاسته از احساسات و عواطف تند و حاد است، به زودی به بی مهری های رنج آور و روابط سرد منتهی می شود و سرخوردگی هایی به دنبال می آورد. پیامبر گرامی اسلام(ص) می فرمایند:

�اینکه مردی به همسرش بگوید تو را دوست دارم هرگز از قلب او بیرون نمی رود