بوی سال جدید

 

آب و آتیش میزنند تا سال جدید روبا تازگی وطراوتی وصف ناپذیری شروع کنند.

همه ی خانواده( پدرومادر وخواهروبرادر) دور هم جمعند کنارسفره هفت سین

نشستند اینگاری یکساله که همدیگه رو ندیدند. قصد ندارم ناراحتتون کنم اما

بعضی از خانواده هابااشک وآه سال جدید روشروع می کنند.فکرمی کنید منظورم

کدوم خانوادههاست؟میدونم خیلی ها فکرکردید که منظورم خانوادههایی هستند که

کسی از نزدیکانشونو ازدست دادند .....یا خانواده های گرامی  شهدا..... نه اشتباه

نکنید.....اونایی که کسی روازدست دادند سر قبر اون عزیز ازدست رفته جمعند.....

اونایی که باباشون شهید شده،نمردند بلکه"زنده اند" (ولا تحسبن الذین قتلوا

فی سبیل الله امواتا).....میخوام از باباهایی صحبت کنم که موندند توی این دنیا

توی آسایشگاههای مجروحان شیمیایی واعصاب وروان به انتظارخانوادهاشون 

لحظه شماری میکنند اما به خاطر شرایط حاد جسمی وروحی نمی تونند میوه های 

دلشونو ببینند و سال نو رو بهشون تبریک بگند....حتی مهمتر اینکه نتونستند تو

مراسم عقد و عروسی  بچه هاشون شرکت کنند.شنیدید میگن دخترابابایی اند اما

خیلی از همین بابا ها آرزوی دیدن لباس عروس دخترشونو لباس دامادی 

پسراشون هنوزتودلشون مونده....بگذریم اما این مردان  بی نام ونشان نوجوانان

 وجوانان دیروزند که ازلذتها رنگارنگ دنیوی ازجسم جان راحتیشون  گذشتند